قانون امور گمرکی با آخرین اصلاحات

قانون امور گمرکی با آخرین اصلاحات: قانون امور گمرکی ایران در سال ۱۳۹۰ تصویب شد. این قانون شامل مقرراتی برای واردات، صادرات و ترخیص کالاها است. هدف اصلی این قانون، تسهیل تجارت و افزایش شفافیت در امور گمرکی است.

آخرین اصلاحات این قانون در سال ۱۴۰۰ انجام شد. این اصلاحات شامل تغییراتی در آیین‌نامه اجرایی و تعاریف اصطلاحات گمرکی بود. به عنوان مثال، تعریف جدیدی برای “اظهار کالا” و “ترخیص” ارائه شد.

اظهار کالا به معنای ارائه اطلاعات مورد نیاز برای اجرای مقررات گمرکی است. ترخیص به معنای خروج کالا از اماکن گمرکی پس از انجام تشریفات گمرکی است.

این اصلاحات همچنین شامل تغییراتی در حقوق ورودی و هزینه‌های انجام خدمات گمرکی بود. حقوق ورودی شامل حقوق گمرکی و سود بازرگانی است. هزینه‌های انجام خدمات شامل هزینه‌های باربری و تخلیه کالا است.

قانون امور گمرکی همچنین مقرراتی برای تضمین و تعهدات گمرکی دارد. تضمین به معنای سپرده‌گذاری وجه نقد یا ارائه ضمانت‌نامه بانکی است. تعهد به معنای قبول الزام کتبی یا الکترونیکی برای انجام یا عدم انجام عملی است.

این قانون همچنین شامل مقرراتی برای اماکن گمرکی و تشریفات گمرکی است. اماکن گمرکی شامل انبارها، باراندازها و اسکله‌ها است. تشریفات گمرکی شامل کلیه عملیاتی است که در اجرای مقررات گمرکی انجام می‌شود.

قانون امور گمرکی با هدف تسهیل تجارت و افزایش شفافیت در امور گمرکی تدوین شده است. این قانون با اصلاحات اخیر، بهبود یافته و به روز شده است.